အခင္းၿဖစ္ပြားတဲ႕ ညက
လုပ္ငန္းစတာနဲ႕
လမ္းေပၚက အၿပာတစ္စကို
ေကာက္ကိုင္လိုက္တာ
အဲဒီကစ ၿပာသြားတာ။

ကြ်န္ေတာ္သိပ္ခ်စ္တဲ႕ ေဒစီအၿပာ
ေလတဟူးဟူး မိုးတ၀ုန္း၀ုန္းအၿပာ
ေရေတာင္ ထိလိုက္ရင္
ထိ ၿပာ။

ဂစ္တာတီးၾကည္႕ေတာ႕လည္း
အသံေတြၿပာေနတဲ႕ အၿပာ
အသားထဲ စိုက္၀င္ေနတဲ႕ ခ်စ္ခြန္းဖြဲ႕ သီ အၿပာ။

ဟိုဇတ္ကားထဲက ဟိုမင္းသား မင္းသမီးလိုအၿပာ
အသက္မၿပည္႕ ရင္ မ၀င္ရတဲ႕ ၀တ္လစ္စလစ္အၿပာ
လစ္တမစ္စကၠဴလို စြန္းထင္းလြယ္တဲ႕ အၿပာ။

မေယာင္ရာ ဆီလူး
စာေရးဆရာေယာင္ေယာင္ ကဗ်ာဆရာေယာင္ေယာင္
ၾကက္ဥအဆံေခ်ာင္ အေကာင္မၿဖစ္ႏိုင္ေတာ႕တဲ႕ အၿပာ။

သကၠတစကား ၊ ဘမ္းစကား
နားမလည္တဲ႕ အၿပာ
နားလည္တဲ႕ အၿပာ။
အထူအပါး သေဘာထားေတြနဲ႕ မခ်ိသြားၿဖဲအၿပာ။

ဖ၀ါးလက္ႏွစ္လံုး ပခံုးလက္ႏွစ္သစ္
မိဘေမတၱာပူေဇာ္တဲ႕ အၿပာ
ေဆြၿပတ္မ်ိဳးၿပတ္
ခြန္အားနဲ႕ ေၿပးထြက္လာတဲ႕ တင္းနစ္ေဘာ္လံုးအၿပာ။

သမိုင္းလမ္းဆံုက
အိပ္မက္ကို ပံုေဖာ္ၾကည္႕ေနတဲ႕
ရန္ကုန္ပ်က္ေလးရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္ အၿပာ။

အခင္းၿဖစ္ပြားတဲ႕ ညက
ရင္ဘတ္ေပၚမွာ
ဘတ္လတ္ ဘတ္လတ္
ကာလာဘလိုင္းအၿပာေတြ
စိတ္ရွိလက္ရွိ
မိုးမႊန္ေနတဲ႕ အၿပာ။