ဆိုေတာ႕
သြားေတာ႕ မိုးရယ္ ေပါ႕
မေခၚဘူး လံုးၾကီးေရး ၀
ဒီေဇာင္းနဲ႕ ဒီ ဇ
တစ္ဘ၀ပဲၾကာမွာ
ခဏေန သူလည္းေပ်ာက္သြားမွာပါပဲ။

လြယ္လည္းလြယ္ ခက္လည္းခက္
ဒီအပိုေဆာင္းထားတဲ႕ တစ္မတ္ကိုပဲ
ပြတ္သပ္လို႕
ဗလာ ဗလာ ေလွ်ာက္ေရးတာ ..။

ဟုတ္ေသာ္ရွိ ..မဟုတ္ေသာ္ရွိ
ေတြ႕ရွိခ်က္အသစ္တစ္ခုလို
အင္းဆက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ ေၿခရာေတြ။

ေရတံခြန္လို အခ်စ္မ်ား၊
အသည္းကြဲ လူရႊင္ေတာ္။

ဘ၀င္ကြ်ံေနတဲ႕ ရဟတ္ကို
အထြတ္မတက္ဖို႕
ေထြေထြထူးထူး ေဖ်ာင္းဖ်တယ္။

ပက္က်ိတစ္ေကာင္ရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို
ဆားၿဖဴးလိုက္ရင္
ၾကြပ္က်ဲသြားမယ္။
က်ဳပ္ နီတိ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ႕ ေတာ႕
နိဒန္းဟာ နိဂံုးပဲ ။

က်ဳပ္ဘာလုပ္လဲ
ေသာက္ ေသာက္ ေသ ေသ ဗ်ာ
ေလွ်ာက္လည္တယ္ဗ်ာ
စိတ္ကို နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ေဖ်ာ္တယ္
ခု ေသြးၿပန္ပူသြားၿပီ ။

ကမာၻၾကီးေပၚမွာ ဘာၿဖစ္တာ
ပရုတ္ဆီေလး လိမ္း ရႈ
ဒီ ပိရမစ္ထဲ
အလဲထိုးခံရတဲ႕ အခါ နာက်င္မယ္
နက်ယ္တစ္ေကာင္လို စူး စူး ရွ ရွ ေအာ္မယ္။

ေခတ္က ေတာင္းဆိုတဲ႕ အခါ
ကိုင္းဆက္ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႕
အိပ္မက္ေတြ ဒရင္႕ ခ်ိတ္ဖုိ႕
ခင္ဗ်ားတို႕လို လိုင္းတိုသမား
လမ္းဆံုး လူမိုက္ ေတြလိုတယ္။

မင္းအနား ရွိ ရွိ မရွိရိွ
တစ္ႏွစ္ေသာ ေဆာင္းရာသီမွာ
ပန္းေတြလည္း ပြင္႕ ခ်င္ပြင္႕ လိမ္႕ အံုးမယ္
ႏွင္းေတြလည္း က်ခ်င္က်လိမ္႕ အံုးမယ္။
မေၿပာတတ္ဘူးရယ္။

အညာမွာ မိုးေခါင္တာ
ႏိုင္ငံေရး ဟုတ္မဟုတ္
စဥ္းစားဖို႕ မွ မလိုတာ။

အခု ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဖြဲ႕ မွာလား
က်ဳပ္နာမည္ ထည္႕ လုိက္ ။
ငါတို႕ က ရြက္ဆို
ေလပဲ လိုတာ ။

စိမ္ေခၚရင္ တိမ္ေပၚထိ လိုက္မယ္ဆို
ခြန္အား လိုတယ္ ။
တစ္ေယာက္နား အကုန္နား
လူၾကီးေရာဂါ ။

ကံၾကမၼာ မေကာင္းဘူး
မူလ ဗီဇ ဥတု အာဟာရ
ၾကမ္းခင္းမယ္ဆိုေတာ႕
အေတြ႕ အထိက မိေအးႏွစ္ခါ
မႈိတက္ေနရင္ ၀ဲလိုက္ကြာ
ဒီလူမိုက္ေတြ မေပါင္းခ်င္ဘူး
က်ဳပ္ေသနတ္က က်ည္ထိုးဖို႕ မွမလိုတာ ။

ငါရြတ္တိုင္း ရီေနတယ္
ငါဆဲရင္ သမိုင္းပါအံုးမယ္
ေအးေဆးေနပါဗ်ာ
လာမေနာက္နဲ႕
ကိစၥမရွိဘူး
ေႏြးၿပီး
ေထြးသြားမွာ
ေရာကုန္ရင္
ေယာင္ကုန္မယ္္ ။

ေအာက္ဆီဂ်င္ခပ္မ်ားမ်ား
ပိုးေတြက
ၿမဴးဖို႕ ေစာင္႕ ေနတာ
အေပ်ာ္လြန္တတ္ရင္
ခြက္တစ္လံုး ေဆာင္ထား
ေၿပာေနရင္း နားေထာင္ရင္း
ဒီလို ရွိတဲ႕ အခါၾကေတာ႕ ။

သြား အထဲ၀င္
အသံမဲ႕ ပါးမႊား
အိုးစားကြဲ ေဇာ
အမည္းေရာင္လ။

ဥစၥာရူး ေရႊရွာ
အရူးပါး သရဲေမြး
မ်က္ေပါက္က်ဥ္း။

သရက္ပင္ေအာက္
သရက္သီးရွား
ဘံုလံုသီးစား။

လက္ေပး လက္ကိုက္
မိေက်ာင္း မ်က္ရည္ ။

အသားထဲက
ကြ်ဲကူး ေရပါ
ရပ္ကြက္နာ
ကာမိကာေဇ အ၀ါ ။

အခ်ိန္ေစ႕ ၿပီ
ဘယ္သူ ဘယ္ကလဲ
ဘာပြဲလဲ ။

ခင္ဗ်ားၾကိဳက္မၾကိဳက္ေတာ႕ မသိဘူး
ေၿပာရင္ က်ဳပ္မာန္ပါတယ္။
ဒီဂြင္က ခံစားခ်က္ပါေတာ႕
မွားေကာင္း မွားလိမ္႕မယ္။

ငေပါ မပါ
ရာပါ မၿပီး ဇတ္လမ္းလို
ဒီေန႕ အသစ္အဆန္းတစ္ခုလို
က်ဳပ္တို႕ မပြင္႕ လင္းခဲ႕ ၾကဘူး။

( နားေအး ပါးေအး )
စိတၱဇ တစ္ခုလို
( ေဘးထိုင္ ဘုေၿပာ )
ဖက္ရွင္တစ္ခုလို
မိုက္ရူးရဲနဲ႕ ေသြးေၾကာင္ႏွစ္ခုၾကား
ရွင္သန္မႈကို လိုက္ရွာတယ္။

ဘယ္လမ္းစဥ္ ၿဖစ္ၿဖစ္
ရန္ငါ မၿပတ္သေရြ႕
ၿမစ္မွာ အၿပစ္ရွိတယ္ဆို
ပင္လယ္လည္း အၿပစ္ရိွိတာပဲ ။

သူ႕ စီးဆင္းမႈ နဲ႕ သူ
လွ်ာပဲၿဖတ္ၿဖတ္
ဇတ္ပဲ ၿဖတ္ၿဖတ္
စိတ္ကေလးထားတတ္ရင္
သူရဲေကာင္း ဘြဲ႕ မလိုဘူး။

ေသနတ္နဲ႕ ပစ္ရင္
ဂ်င္ကလိနဲ႕ ပစ္မယ္
ေအာ္ ...ေအာ္...ၿပီး
စမယ္ဆို စၾကေတာ႕ ။

ေရတိမ္ေပၚ ၿဖတ္ေလွ်ာက္ရင္း
ခေလးေတြး ေတြး ။
လူကေန လူကို အက်ိဳးၿပဳမယ္ဆို
ရုပ္ဆိုးၾကီးလည္း ယူမွာပဲ ။

အေရးၾကီးတယ္လို႕ ထင္ရတဲ႕
အရာအားလံုးကို
စည္းတစ္ခုု တားခဲ႕ မွာ
ေရစက္က
လွည္းဘီးလို လည္ေနေတာ႕
လက္ထိုး၀င္လိုက္တယ္။

က်ဳပ္ေၿပာတာလည္း အဲဒါပဲ
ခင္ဗ်ားေၿပာတာလည္း အဲဒါပဲ
အဓီပၸါယ္ကလည္း အဲဒါပဲ။

ရန္သူ ၿဖစ္ၿဖစ္
မိတ္ေဆြ ၿဖစ္ၿဖစ္

ဆိုရင္ ဆိုကြာ
လုိက္ လိုက္ မတီးနဲ႕ ။

တီးရင္ တီးကြာ
လုိက္ လိုက္ မဆိုနဲ႕ ။

အေနအထား
ၾကီးၾကီးေသးေသး
ဖီလင္ ေလေလ်ာ႕တယ္ ။

အယ္နီညိဳ
လာနီညာ
မ်က္ႏွာေတြ ။

ရူေမွ်ာ္ခင္း စိမ္းစိမ္း
တေယာေျမ ။

အိမ္ေခါင္မိုး နီနီ
မီးေလာင္ေၿမ ။

အမွတ္အသားတစ္ခုလို
အသံတိတ္
အရိပ္ ၾကည္႕ ။

ၾကည္လင္တာ
မၾကည္လင္တာ ေဆးဖို႕
အေၾကာင္း မရွိဘူး ။
ေရာဂါ မရွိဘူး ။

မၿပန္လမ္း
အေ၀းလမ္း
ယံုၾကည္မွ ရဲတယ္။

ဆိုေပါက္
ေဆာင္႕ ေဆာင္႕ ဆို ။
ေစာက္ပို ။

မီတာေထာက္ၿပီး ခ်ိန္
မ်ားမ်ားပစ္
မ်ားမ်ားလြဲ

နားစရာရွိနား
သြားစရာရိွသြား
ဆင္သားစား ။

နားထဲ
ဂ်ပိုးတစ္ေကာင္ ၀င္သြား
ငါတင္းေနတယ္
ငါတင္းေနတယ္ ။

အပ အရည္၀င္တဲ႕
ပ်ား
အဖ်ား
ဆားဓါတ္ၿပန္ၿဖည္႕ ရအံုးမယ္။

အ၀ီစိထိခုန္မယ္
နတ္ၿပည္ထိခုန္မယ္

မီးညိွ မီးစြဲ

လမ္းေပၚမွာ ။

အလိုလိုက္ေတာ႕
၀မ္းနည္း
၀မ္းသာ
ငါး ေရခ်ိဳး

တလြဲေတြး
တလြဲေရး
တရိုးတရီ ၿပံဳး

ေကာက္ရုိးေၿခေထာက္ ၿမက္ေၿခေထာက္နဲ႕ ပဲ
ဇတ္လမ္းထဲမွာ ဇတ္လို္က္လို ေနထိုင္ခဲ႕ ၾက
ငါတို႕ ေသနတ္က က်ည္မထြက္ပါဘူး
နားေတြကို ၿဖဳန္းတီးမိခဲ႕တယ္။

ရွိသမွ်အကုန္
စာရြက္အၿဖဴေပၚ အၿဖဴနဲ႕
ေရးခဲ႕ ၾကတဲ႕ အေမွာင္။

အသေခၤ် အသခ်ၤာ
လံုးၾကီးတင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားခဲ႕ တာ
နာမည္က လွ်ာဖ်ားတင္ ထစ္ေနတာ။

'ဘာအေၾကာင္းၿပခ်က္မွ မရွိပဲ
အေၾကာင္မရိုက္နဲ႕ '
အဆင္ေၿပေအာင္ ငါ ဆားၿဖဴးထားတာ။

သူမကို ခ်စ္သည္။
သူမက မခ်စ္ပါ။
ဒီလို ေရၿဖည္႕ ေပးေတာ႕ လည္း
ေနာက္လွည္႕ ၾကည္႕ စရာ မလိုေတာ႕ ဘူးေပါ႕။

ငါေလွ်ာက္ေၿပာေနတာ
ဘာမွကို အေရးမၾကီးေတာ႕ ဘူး။
ဘာမွကို အေရးမၾကီးေတာ႕ ဘူး။
ပါးေပၚက ၀က္ၿခံကို ေရးၾကီးခြင္က်ယ္ လုပ္ဖို႕
ေရဒီယိုေလး ဘာေလးဖြင္႕ကြာ။

ေလတိုက္တိုင္း
စ ၊ လယ္ ၊ ဆံုး
အသံေတြ ၊ ရုပ္ေတြ လိုက္ေၿပာင္းေနတာ။

လူသူေလးပါး
ေရပန္းစားတဲ႕
တေစၧလမ္း ။
လေရာင္လမ္း ။

ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ပံုတိုပတ္စေတြ
အသံ ဖမ္းမရေတာ႕
ဓါတ္ပံုရိုက္ ယူထားလိုက္တယ္ ။

အစီအစဥ္ တစ္ ....ႏွစ္ .....
ခြဲ ခ်စ္ခဲ႕ တာလည္းမဟုတ္
ဖုန္းတစ္လံုးေတာ႕ ပ်က္သြားခဲ႕ ၿပန္ၿပီ။

ဓါတ္စာ အမွားေတြေပါ႕
က်ဳပ္ကိုယ္က်ဳပ္
အ၀တ္အစားသစ္ေတြ ၀တ္ေပးခဲ႕ မိတယ္။

နံရံ အၿပင္ဘက္ကို
သြားမယ္ မသြားဘူးရယ္လို႕
ေန႕ေကာင္းရက္သာ ေရြးေနတဲ႕ ၿပကၡဒိန္။

ေၾကာင္က
ပန္းအိုးကို ေဆာ႕ ခဲ႕ တာ၊
ရထားက
ဘူတာမွား၀င္ခဲ႕ တာ။

ေရေသဟာ
လႈိင္းထတယ္ ဆိုသလားလို႕ ။

ေရေၿမဆံုးေစေတာ႕
ငါမပိုင္တဲ႕ ေန႕ ေတြ ေပးထားခဲ႕ မယ္

စင္ေရာ္ငွက္ေလးေတြက
အစာလိုခ်င္လို႕ ေလွနား၀ဲတာ
ေပ်ာ္ခ်င္လည္း ေပ်ာ္မွာေပါ႕ ေလ။

အဲဒီ ၿမစ္ကမ္းနံေဘးမွာ
ဘ၀ေတြကို ၿမဳပ္ႏွံလို႕
စေတးခဲ႕ သမွ်
ၿပန္လွည္႕ မရရင္
ငိုဖို႕ ရီဖို႕ ခက္ၿပီဆိုပါေတာ႕

ဘယ္လိုပဲ စကားလွေအာင္ေၿပာေၿပာ
တီေကာင္က တီေကာင္လိုက်င္႕ တယ္
အရွိတရားတစ္ဖက္ကို
လြန္ေၿမာက္ဖို႕ ဆိုတာလည္း
ပါရမီရွင္ေတြမွ မဟုတ္ခဲ႕ ၾကပဲ။

ႏႈတ္ခမ္းေတြကို
ထပ္မေလာင္ကြ်မ္းေစရံု သက္သက္သာ။

အရြယ္သံုးပါး
အရိပ္သံုးပါး
အေၾကာင္းသံုးပါးမေရြး
ေညာင္သီးေလးက ခ်ိဳပါတယ္။

ကိုယ္႕ ကိုယ္ကိုယ္ခ်စ္တာပါလို႕ ေၿပာရင္
ဒီသီခ်င္း အခုရပ္

ဘာမွမရွိေတာ႕ တာကိုမွ ထပ္ယူသြား
ဒီအရြယ္ထိ ဒီလို လည္ပတ္ေနရတာ
ေမေမေရ သားကို ခံႏိုင္ရည္ေတြ ေပးပါ။

ခ်ီးမြမ္းစရာ
အၿပစ္္ဆိုစရာ
ၿမစ္တစ္ဖက္ကမ္းမွာ
ၿမင္းေတြ ကၾကိဳးဆင္ေနတာ
ၿမင္လိုက္ရဖူးတယ္

လူၾကီးလူေကာင္းဆန္ဖို႕ ၊ မဆန္ဖို႕
မတိက်မႈတစ္ခုကို ပံုေဖာ္ဖို႕
နားမလည္မႈတစ္ခုကို ဖြင္႕ ဆိုဖို႕
ဦးေဏွာက္ကို သိမႈ ၊ ရွိမႈ နဲ႕ ေဆးတယ္

အေရာင္အဆင္းမဲ႕ မဲ႕
သီခ်င္းဗလာ ၊ လေရာင္ဗလာ
လက္မွာဆုပ္ေၿခထားခဲ႕ ၿပီးေသာ
ေပ်ာက္ဆံုး ေန႕ ၊ ညမ်ား
သဘာ၀က မ်ားမ်ားစိမ္႕ ၀င္ႏိုင္ေလ
ၿမန္ၿမန္ ပ်က္စီးေလ ထင္ရတဲ႕ အရာမ်ား

အေပ်ာ္တမ္းၿဖစ္ၿဖစ္
ပညာရွင္ၿဖစ္ၿဖစ္
ေၾကးစားၿဖစ္ၿဖစ္
အခ်စ္ၾကီးခ်စ္တဲ႕ အခါ
ေလထဲမွာ ပန္းဆိုတာေတြလည္း
ပြင္႕ ေကာင္းပြင္႕ ခဲ႕ လိမ္႕ မယ္။

နားလည္ေအာင္ၾကိဳးစားရင္း
လူေနထူထပ္လာ
ေစာင္႕ စားသည္းခံရမႈေတြ
ဘာမွမရွိတာကို တစ္ခုခုရွိသလိုခံစား
အဆာေၿပမွ စဥ္းစားခန္းထပ္လုပ္အံုးမယ္။

သက္ၿပင္းေတြ နဂါးေငြ႕ တန္းၿဖစ္တဲ႕ အထိဆို
သက္တမ္းေတြထပ္ေပါင္းထည္႕ ဖို႕ လိုမယ္
နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႕ ရွင္သန္ေနတဲ႕ သက္ရွိေတြ
ဒုကၡၡၡဆီတည္႕ တည္႕ ေရာက္ဖို႕
လက္တစ္ကမ္းအလို
တစ္မိုင္အလို
ရက္ေပါင္းဘယ္ေလာက္အလို။

ေၿဖသိမ္႕ စရာဆိုလို႕
ေနာက္မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ဆို
က်ဳပ္ဒီမွာမရွိေတာ႕ ဘူးလို႕ မင္းေၿပာႏိုင္ၿပီ။ ...။