ဓါးဦးကို ၀င္တိုးဖို႕ ဆိုတာ
လိပ္ၿဖစ္ရင္ေတာင္ အခြံထူလို႕
ခုန္ခုန္ၿပီး ေၿပာ
ေအာ္ေအာ္ၿပီး ဆိုရတဲ႕ သီခ်င္းေတြမွာ
သူမ်ားဆိုတာ လိုက္ေမွးဆိုခဲ႕တဲ႕ ေကာင္။

အက္ကြဲေနတဲ႕ မုခ္ဦး
ေဆြးေၿမ႕ ရာဇ၀င္တနံတလ်ားမွာ
ငါ႕ ပင္လယ္ ေရေသလို က်င္႕ ခဲ႕ တယ္။

အဖြားကခဲ႕ တဲ႕ အကနဲ႕
အဖိုးထမ္းခဲ႕ တဲ႕ ထမ္းပိုး
တို႕ မြန္ရိုးရာ။

ဒို႕ လူမ်ိဳး
ဒို႕ စိုက္ပ်ိဳးခဲ႕ သမွ်
ဒို႕ အရိပ္က တစ္မိုင္ေလာက္ရွည္ၿပီး
ဒို႕ အရပ္က တစ္လကၼ ၿဖစ္ေနတာ။
အမ်ိဳး၊ဘာသာ၊သာသနာ အစစ္နဲ႕ မို႕
မြန္ၿဖစ္ရတာ ဂုဏ္ယူတယ္။

ဒို႕ ယဥ္ေက်းမႈက
ၾကယ္တစ္ပြင္႕ ေက်ာက္တစ္ပြင္႕ လား
စိတ္ခ်င္းဆက္ မိုးသိုးရြာ။

ယုန္၀င္စားေတြ
လူက လူကို ၿမိဳတယ္။
ဟသာၤကိုးေသာင္းပ်က္တယ္။
ရာဇ၀င္ကို ထံုးသုတ္ခဲ႕ ၾကေပမဲ႕
အေနာက္က ဘယ္ေတာ႕ မွေနမထြက္ဘူး။

တို႕ တည္ေဆာက္မဲ႕
ဟံသာ၀တီအသစ္ဟာ
ပ်ဳမၿဖစ္ရဘူး၊
သက္မၿဖစ္ရဘူး
ကြ်န္မၿဖစ္ေစရဘူး။

အေၿခခံအက်ဆံုး လူ႕ အရင္းအၿမစ္ေတြ
ဇာတိမာန္ ဆိုတဲ႕ ေၿမခံေရခံမွာ
လူတိုင္းေတာ္ၾကရင္ ေပ်ာ္စရာအရမ္းေကာင္းမယ္။
မၿဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႕ ေၿပာရင္
ၿဖစ္ေအာင္လုပ္မဲ႕ သူရဲေကာင္းေတြလိုတယ္
ပညာတတ္ေတြလိုတယ္။

စိုေနတဲ႕ လက္ေတြ
လုိေနတဲ႕ လက္ေတြ
အတူတူ ထၾကေလာ႕ တိုက္ၾကေလာ႕ ။

ဒီအလံေတာ္ေအာက္မွာ
အမ်ိဳးသားသီခ်င္းကို တူတူဆို
အမ်ိဳးသားေရးအတြက္ ေရွ႕တက္ၿပီး
မ်ိဳးဆက္ကို ေသြးနဲ႕ ဆက္ၾကမယ္။