ငယ္ငယ္က
တစ္ရာ႕ကိုး တစ္ရာ႕တစ္ဆယ္ အဖ်ားေသြးကို
မႏၱေလးမွာနာမည္ေပးခဲ႕တာ
အိုဘဲ႕ဘယ္ ငါ႕ရဲ႕ ၾကိဳးဆြဲရုပ္ကေလး။

တင္ကူးေၿပာရရင္
ေရာင္ေတာ္ၿပန္နဲ႕မွလိုက္မဲ႕လူေတြ
ေၿပးၿပီ
ဒီလို ဆုပ္ကပ္ထဲ။

လက္ရည္မညီလည္း
ဒီတစ္မိုက္တစ္ထြာနဲ႕ ရင္ေပါင္တန္းရမွာ
တစ္ေယာက္ထဲဆြဲေၿပးလာၿပီးမွ
ထိုးလွဲလိုက္ဖို႕က ရွက္တယ္။

အိုးမဲသုတ္ဖို႕က
အနားမွာဆုပ္ခ်ည္ၿဖန္႕ခ်ည္မ်က္ႏွာေတြ
ပိေတာက္ေတြ ရြာသလို
ၾကားေနက်စကားေတြထက္
ၾကားခ်င္တဲ႕ စကားေတြၾကားဖို႕
ကိုယ္႕နဖူးကိုယ္ နာနာေပြ႕တယ္။

ငါေယာင္ၿပီးေတာ႕မွ ႏွလံုးမေအးဘူး
ခါးၾကိဳးေလ်ာ႕ေဘာင္းဘီကို ဆြဲတင္ရတာအေမာ
ဒီလိုအလူးအလွိမ္႕ေတြရွိရင္
မိုးၿပိဳမွာလည္မေၾကာက္ေတာ႕ဘူး
တစ္ေကာင္တစ္ေကာင္ခ်င္း
တစ္ပြင္႕ တစ္ပြင္႕ခ်င္း
တစ္ေလာကလံုးနဲ႕ ယွဥ္ခ်င္ယွဥ္လို႕ ရၿပီ။

၀ဲကထပ္လွည္႕ဖို႕မွမလိုတာ
ေတြ႕လား
ေရာင္းစားမလား ေတာင္းစားမလား တစ္ခုခုေရြး။

တစ္ခုခုကို ကယ္တင္လိုက္ရသလို ခ်ိဳခ်င္ခ်ိဳမယ္
သိမ္းကိုဧရာ၀တီနဲ႕ လဲမလားေမးသလို ခါးခ်င္ခါးမယ္
ေလထဲလြင္႕ေနတဲ႕ အမႈိက္ေတြ။

ေခ်ာက္ထဲက်တိုင္း သိုင္းက်မ္းမေတြ႕တတ္ဘူး ကြဲ႕
ဒီအရပ္နဲ႕ ဒီဇတ္က ေရေငြ႕ဆန္တဲ႕ ပင္လယ္
ၿခိမ္းတဲ႕ မိုးမရြာသလို
ေဟာင္တဲ႕ေခြးတိုင္းလည္းမကိုက္ဘူး

ရွမ္းၾကီးက အညာမွာေနေတာ႕ အညာဆန္တယ္
အညာသန္တယ္
မဆိုင္တာကို ဆိုင္မွာထပ္ၿဖည္႕သြား
အၿမင္႕ဆံုးပ်ံတာက လဒေတြ။

ဒီခင္တန္းကမလြမ္းတတ္ရင္ ေက်ာ္လို႕မွမရတာ
မေခၚပဲလည္းလာရေတာ႕မယ္
ခ်က္လို႕ မေအာ္ပဲလည္းဂိမ္းတယ္။

ရမ္းၿပီးပစ္တဲ႕ က်ည္ဆံေတြက
မမွန္လည္းမွန္ မွန္လည္းမွန္
အဲဒီေန႕တုန္းကလိုပဲ
ေၿပးၾကည္႕ ေတာ႕ မွ ေၿပးရေတာ႕တာ
ေၿပးၿပီးရင္လည္း ရပ္မရေတာ႕ဘူး။


-------------------------------------------------------