ဆိုေတာ႕
သြားေတာ႕ မိုးရယ္ ေပါ႕
မေခၚဘူး လံုးၾကီးေရး ၀
ဒီေဇာင္းနဲ႕ ဒီ ဇ
တစ္ဘ၀ပဲၾကာမွာ
ခဏေန သူလည္းေပ်ာက္သြားမွာပါပဲ။

လြယ္လည္းလြယ္ ခက္လည္းခက္
ဒီအပိုေဆာင္းထားတဲ႕ တစ္မတ္ကိုပဲ
ပြတ္သပ္လို႕
ဗလာ ဗလာ ေလွ်ာက္ေရးတာ ..။

ဟုတ္ေသာ္ရွိ ..မဟုတ္ေသာ္ရွိ
ေတြ႕ရွိခ်က္အသစ္တစ္ခုလို
အင္းဆက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ ေၿခရာေတြ။

ေရတံခြန္လို အခ်စ္မ်ား၊
အသည္းကြဲ လူရႊင္ေတာ္။

ဘ၀င္ကြ်ံေနတဲ႕ ရဟတ္ကို
အထြတ္မတက္ဖို႕
ေထြေထြထူးထူး ေဖ်ာင္းဖ်တယ္။

ပက္က်ိတစ္ေကာင္ရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို
ဆားၿဖဴးလိုက္ရင္
ၾကြပ္က်ဲသြားမယ္။
က်ဳပ္ နီတိ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ႕ ေတာ႕
နိဒန္းဟာ နိဂံုးပဲ ။

က်ဳပ္ဘာလုပ္လဲ
ေသာက္ ေသာက္ ေသ ေသ ဗ်ာ
ေလွ်ာက္လည္တယ္ဗ်ာ
စိတ္ကို နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ေဖ်ာ္တယ္
ခု ေသြးၿပန္ပူသြားၿပီ ။

ကမာၻၾကီးေပၚမွာ ဘာၿဖစ္တာ
ပရုတ္ဆီေလး လိမ္း ရႈ
ဒီ ပိရမစ္ထဲ
အလဲထိုးခံရတဲ႕ အခါ နာက်င္မယ္
နက်ယ္တစ္ေကာင္လို စူး စူး ရွ ရွ ေအာ္မယ္။

ေခတ္က ေတာင္းဆိုတဲ႕ အခါ
ကိုင္းဆက္ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႕
အိပ္မက္ေတြ ဒရင္႕ ခ်ိတ္ဖုိ႕
ခင္ဗ်ားတို႕လို လိုင္းတိုသမား
လမ္းဆံုး လူမိုက္ ေတြလိုတယ္။

မင္းအနား ရွိ ရွိ မရွိရိွ
တစ္ႏွစ္ေသာ ေဆာင္းရာသီမွာ
ပန္းေတြလည္း ပြင္႕ ခ်င္ပြင္႕ လိမ္႕ အံုးမယ္
ႏွင္းေတြလည္း က်ခ်င္က်လိမ္႕ အံုးမယ္။
မေၿပာတတ္ဘူးရယ္။